ටිකක් හිතන්න දෙයක්...

අහලා තියෙනවද මේ සින්දුව???
අහලා නැත්නම් මෙතනින් ගිහින් අහන්න...

මිරිවැඬි සඟලක් ඉල්ලා හැඬුවෙමි
පා යුග නැති ඔබ දකින තුරා
කුංකුම අංජන ඉල්ලා හැඬුවෙමි
නෙත් දෙක නැති ඔබ දකින තුරා

මාවත කටු අතු බොරළු මතක නැත
දෙපා රැඳුනු විට බුමුතුරුණේ
දොරකඩ යදියන් ඉඳුල් යදින සඳ
මැදුරේ දෙසවන් අගුළු වැටේ

සඳකිඳුරන් ඇත සඳළුතලාවේ
රස මසවුළු වල සුවඳ විඳී
ඒ රස සුවඳට දෑස අයාගෙන
බත් ඇට ඇහිඳිති පොඩි දරුවෝ...
-නන්දා මාලනී



ගොඩ දෙනෙක් මේක අහලා නෑ...මමත එක පාරකට වඩා නම් මෙක රේඩියෝ එකෙන් අහලා නෑ....මේ වචන කීපය ඇතුලේ කොච්චරක් දේවල් හිතන්න තියෙනවද...
අපිට කොච්චරක් නම් දේවල් ලැබිලා තියෙනවද...

8 වසරෙදි විතර මටත් පුදුම ආසාවක් තිබුනා fashion එකට specs 2ක් දාන්න. ඒත් තාත්තගෙ ඇස් නොපෙනී ගියාමයි මට තෙරුනේ මගේ මේ තියෙන ඇස් දෙක කොච්චර වටිනවද කියලා... මේ සින්දුවෙ තියෙනව වගේ ලස්සන සෙරෙප්පු නැති උනාට මට කකුල් දෙකක් තියෙන එකට මම සතුටු වෙන්න ඕනෙ. ලොකුම ලොකු රත්තරන් , දියමන්ති අල්ලපු කරාඹු නැතුවට මට හොඳින් ඇහෙන කන් දෙකක් තියෙන එකට මම සතුටු වෙන්න ඕනෙ..

අපිට කරන්න පුලුවන් එකම දේ එහෙම අයට උදව් කරන එකයි... ඉලංදාරියා මල්ලිට උදව් කරන්න පුළුවන් නම් ඒක ලොකු පිනක් වෙයි.... හැමෝටම...

හිරු බුධ ගිලලා...

ගියපාර පොස්ට් එකේ අපේ මලයා ගැන කියපු ඒවට හොඳ ප්‍රතිචාර තිබුනු නිසා මම හිතුව මේ පාර අපේ නඟා ගැන ලියන්න කියලා.
අපි දෙන්නට සාපේක්ෂව නංගි ගොඩක් පොඩියි. මලයට වඩා අවුරුදු 7ක් ම බාලයි.ඒ වුනාට කට නම් අපි දෙන්නටම වඩා වැඩිමල්. ඒ නිසා මල්ලිගෙයි මගෙයි වැඩේම නංගිව බයිට් කරන එක තමයි.
මේකත් අපේ නඟා ඇතිවෙන්න බයිට් වුනු, ඒ වගේම යන යන තැන බයිට් වෙන කතාවක් තමයි.

අපිත් පුන්චි කාලෙදි අපෙ පන්තියක ටීචර් කෙනෙක් ඉතින් මොනව හරි දෙයක් කිවුවොත් ඒක හිස් මුදුනින් පිලි ගන්නවනේ.පිලි ගන්නව විතරක් නෙමෙයි. කවුරුත් ඉන් එහාට කියන දෙයක් විශ්වාස කරන්නෙත් නෑ. මේක වුනේ ගිය අවුරුද්දෙ. ඒ කියන්නෙ අපේ නඟා 6 වසරේ.

අර ITN එකේ යන අමන්දා නාට්ටියෙ ඉන්නෙ ජැකී කියලා හාදයෙක්.ඒ මනුස්සයා 2012 ලෝක විනාසෙ වෙනකන් බලාගෙන ඉන්න කෙනෙක් නේ. මේ නාට්ටිය අපෙ ගෙදර කට්ටිය බල බල ඉන්න ගමන් අපේ මලයා කිව්වලු මේක මොන මෝඩයෙක්ද, කොහෙද 2012 ලෝක විනාසයක් වෙන්නෙ කියලා.

අපේ නඟා ඒ ගමන පැනපු ගමන් කිව්වලු "ආ ඔයා කොහොමද එහෙම කියන්නෙ!!! ලෝක විනාසෙ වෙනව තමයි... අපෙ ටීචර් කිව්වා දැනටමත් හිරු බුධව ගිලලා තියෙන්නෙ" කියලා.

ඉන් එහාට එතන වෙච්චි දේවල් ගැන කියලා වැඩක් නෑ. තත්තයි මලයයි මමයි නඟාව බයිට් කලාට අම්මා කවදාවත් එහෙම කියන්නෙ නෑ. ඒ වුනාට එදා අපේ අම්මාටත් හිනාව නවත්තගන්න බැරිවෙලා. අපරාදෙ එදා මම ගෙදර හිටියෙ නෑ.. හිටිය නම් එහෙම අපේ නඟාට යන එන මං නැති වෙනවා.

අදටත් අපේ නඟා දැක්කොත් අපේ නෑදෑයො වෙන අයියලා අක්කලා එයාගෙන් අහනවා " දැන් කොච්චරක් ගිලිලද තියෙන්නෙ? තව දවස් කීයද?" කියලා.....

සෙනසුරු අපලය...

විෂ්ණු දෙවියන්ට කන්නට
බටකොල වත් තිබුනා
මට ඉතිරිව ඇත්තේ
කවි පොතේ - කවි ලියූ
තනිරූල් කොල විතරමයි.....